Rys historyczny

Wieś Lipowiec Kościelny wzmiankowana jest w 1413 roku jako posiadłość ciołków, parafia najprawdopodobniej ufundowana została w II połowie XIV wieku pod patronatem św. Mikołaja. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1449 roku. Wiadomo, że był to budynek drewniany – znajdujący się dokładnie w tym samym miejscu co obecnie. Uległ on zniszczeniu, najprawdopodobniej na skutek pożaru.

            Z płyty fundacyjnej obecnego Kościoła wynika, że fundatorem nowego Kościoła, w 1532 roku był Stanisław Ciołek – proboszcz, kanonik gnieźnieński, włocławski, płocki – właściciel dóbr lipowieckich. W tymże roku nastąpiła budowa drewnianego kościoła z murowaną zakrystią pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja.

            Kolejny kościół zapewne drewniany z 1711 roku konsekrowany był w 1763 roku. Akty wizytacji dekanatu mławskiego z lat 1775 – 1776 roku wspominają, że oprócz zakrystii kościoła posiadał skarbiec, gdzie przechowywano paramenty liturgiczne niezbędne do sprawowania kultu.

            Obecny Kościół wzniesiony został w 1805 roku staraniem księdza A. Folksdorfa, konsekrowany był przez biskupa płockiego księdza Onufrego Szembeka. Zbudowany w stylu późnobarokowym z czerwonej cegły, otynkowany z wyjątkiem cokołu, pilastrów, belkowania szczytów. Jest jednonawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym prosto. Od południa przybudówka prezbiterium mieści zakrystię, przy nawie od strony północnej – kruchtę. Ołtarz główny zawiera obraz Najświętszej Maryi Panny i świętego Mikołaja, zaś boczne obrazy świętych: Anny, Antoniego, Franciszka i Walentego.

            Obraz w ołtarzu głównym przedstawiający Matkę Boską z dzieciątkiem na lewej ręce, malowany na drewnie pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku, zaś korony i sukienki z blachy srebrnej (trybowane w stylu regencji) z drugiej ćwierci XVIII wieku. Zasłaniany jest obrazem Matki Boskiej Różańcowej, malowanym na płótnie lub obrazami: św. Jana Pawła II i Jezusa Miłosiernego, które zainstalowano staraniem ks. J. Wielechowskiego na początku XXI wieku. Obraz otaczało kilkanaście tabliczek wotywnych srebrnych, trybowanych i rytych ale nie zachowały się do dziś. W pobliżu ołtarza głównego znajduje się drewniana chrzcielnica z końca XIX wieku lub początku XX wieku, a po przeciwnej stronie prezbiterium ambona, zawieszona na filarze z końca XIX wieku. Nad wejściem głównym znajduje się wsparty na betonowych filarach chór drewniany z balustradą. Prospekt organowy pochodzi z ok. 1900 roku jest dziewięciogłosowy, o napędzie elektrycznym. W 1992 roku drewnianą podłogę zastąpiono marmurem. Uwieńczeniem remontu przeprowadzonego przez ówczesnego proboszcza ks. J. Piotrowskiego było odnowienie żyrandola, zrobienie nowego tabernakulum i płaskorzeźby na ołtarzu głównym przedstawiającej dwunastu apostołów oraz wstawienie dębowych nowych drzwi wejściowych.

            Świątynię parafialną okala cmentarz przykościelny, ogrodzony już w okresie międzywojennym, parkanem z cegieł. Na obrzeżu cmentarza stoi dzwonnica wzniesiona w 1877 roku, a nieopodal krzyż misyjny wykonany w 1989 roku w miejsce starego z 1949 roku ufundowany przez małżonków Rychcików z Turzy Małej.

            Kompleks dóbr kościelnych zawdzięcza przetrwanie w istniejącym stanie do lat obecnych trosce parafian i duszpasterzy. Systematycznie, na miarę możliwości przeprowadzili remonty bieżące, uzupełniali wyposarzenie świątyni.

• « poprz.